Πλέοντας σε Άγνωστα Νερά
ΟΜΑΔΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΚΙΝΗΤΙΚΗ ΑΝΑΠΗΡΙΑ
ΠΛΕΟΝΤΑΣ ΣΕ ΑΓΝΩΣΤΑ ΝΕΡΑ
«Η αίσθηση είναι πρωτόγνωρη, και η ομάδα είναι η πρώτη του είδους της στον ελληνικό χώρο. Πολλές φορές ένα νεοεισερχόμενο μέλος αναρωτιέται τι σημαίνει η αμοιβαία υποστήριξης, ή πώς είναι δυνατόν ένα θεωρούμενο αδύναμο άτομο να προσφέρει βοήθεια και όχι μόνο να την ζητά. Μοιάζει σαν έναν βαρκάρη σε άγνωστα νερά. Όμως το ταξίδι συνεχίζεται, και η αρχική απορία του κάθε νέου μέλους δίνει τη θέση της στην βεβαιότητα ότι κι αν είναι άγνωστα τα νερά, το ταξίδι μπορεί να είναι ανακουφιστικό. Όποια κι αν είναι η κινητική δυσκολία, υπάρχει πάντα κάποιος τρόπος να κρατήσεις το κουπί.»
Πριν ένα χρόνο και κάτι η επιθυμία ενός σωματείου να υποστηρίξει τα μέλη του όσον αφορά τις ψυχολογικές δυσκολίες που τυχόν αντιμετωπίζουν και η πρόθεση ενός κέντρου σωματικής και ψυχολογικής υποστήριξης να παρέχει τις υπηρεσίες του σε ένα πλαίσιο ενδυνάμωσης, συναντήθηκαν. Η συνάντηση αυτή οδήγησε στη δημιουργία μιας ομάδας υποστήριξης, με τακτικές συναντήσεις, με συντονισμό από μια ειδικό του χώρου της ψυχικής υγείας αλλά και απώτερο στόχο την σταδιακή απομάκρυνση της ειδικού και την εξέλιξη της ομάδα υποστήριξης σε ομάδα αυτοβοήθειας.
Μιλάμε βέβαια για την Ομάδα Υποστήριξης Ατόμων με Κινητική Αναπηρία του Σωματείου Κινητικά Αναπήρων ΙΠΠΟΚΑΜΠΟΣ, που συντονίζεται από το Κέντρο Σωματικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης ΠΟΡΕΙΑ ΥΓΕΙΑΣ. Η Ομάδα συναντιέται κάθε δεύτερη Δευτέρα, στις 18:30 το απόγευμα, στον προσβάσιμο χώρο του Σωματείου (Γάτσου με Φερραίου) και είναι ανοιχτή σε νέα μέλη, άτομα με κινητική αναπηρία και μέλη των οικογενειών τους. Η ομάδα υποστηρίζεται με τις αρχές τις συστημικής ψυχοθεραπείας και συμβουλευτικής, προσωποκεντρικά και ανθρωπιστικά.
Τι σημαίνουν όλα αυτά με απλά λόγια; Για αρχή, αν και η ομάδα αποτελείται από άτομα με ένα κοινό πρόβλημα, οι άνθρωποι που συμμετέχουν αντμετωπίζονται ως αυτόνομες προσωπικότητες, ως πολίτες και ως κοινωνικές οντότητες που βιώνουν με το δικό τους μοναδικό τρόπο την κινητική αναπηρία και τις δυσκολίες προκαλούνται από τα συμπτώματά της και από την κοινωνική αδιαλλαξία. Κάθε άτομο συμμετέχει στην ομάδα προσφέροντας τη δική του προσωπική οπτική για τις δυνάμεις και τις αδυναμίες του, και όλες οι οπτικές ακούγονται και γίνονται σεβαστές μέσα σε ένα κλίμα ασφάλειας και εχεμύθειας.
Γιατί έχει επιλεγεί η συστημική προσέγγιση για την υποστήριξη της Ομάδας Ατόμων με Κινητική Αναπηρία; Η συστημική ψυχοθεραπεία και συμβουλευτική συνδυάζει κάποια βασικά χαρακτηριστικά ιδιαίτερα ωφέλιμα για το ευαίσθητο και πολυπαραγοντικό ζήτημα της κινητικής αναπηρίας. Παραδέχεται ότι οποιοδήποτε πρόβλημα υπάρχει –γεννιέται και συντηρείται- μέσα σε και από ένα πλαίσιο. Αυτή είναι άλλωστε και μια από τις βασικές θέσεις του κινήματος της αναπηρίας: η αναγνώριση ότι η αναπηρία είναι μια κοινωνική κατασκευή, ότι οι δυσκολίες που απορρέουν από την αναπηρία δε συνδέονται τόσο με το ίδιο το σωματικό έλλειμμα όσο με την κοινωνική ανεπάρκεια σε προσβασιμότητα και ετοιμότητα. Επιπλέον, η συστημική προσέγγιση, καθώς είναι έντονα εστιασμένη στη λύση παρά στο πρόβλημα, στα αποθέματα παρά στις ελλείψεις, φαίνεται πως εξυπηρετεί πολύ στην κινητοποίηση και την ενίσχυση των ατόμων με κινητική αναπηρία που πολλές φορές έχουν εσωτερικεύσει την εικόνα του αδύναμου, που η κοινωνία προβάλλει για αυτούς.
Αυτήν την ενίσχυση του ατόμου με κινητική αναπηρία την παίρνουμε πολύ στα σοβαρά. Γι’ αυτό και η ομάδα, στο Σωματείο ΙΠΠΟΚΑΜΠΟΣ, παρότι υποστηρίζεται από ειδικό, εκπαιδεύεται ταυτόχρονα ώστε να εξελιχθεί σε ομάδα αυτοβοήθειας. Δηλαδή σε ομάδα στην οποία τα άτομα με κινητική αναπηρία θα αλληλλοϋποστηρίζονται, με το κάθε μέλος της ομάδας να αναλαμβάνει άλλοτε το ρόλο του συντονιστή άλλοτε το ρόλο του υποστηριζόμενου. Όμως με έναν τέτοιο τρόπο ώστε όλοι να φροντίζονται και όλοι να αναπτύσσονται, μέσα από την ευεργετική επίδραση της αμοιβαίας κατανόησης, συμπαράστασης και ενεργοποίησης.
Η αίσθηση είναι πρωτόγνωρη, και η ομάδα είναι η πρώτη του είδους της στον ελληνικό χώρο. Πολλές φορές ένα νεοεισερχόμενο μέλος αναρωτιέται τι σημαίνει η αμοιβαία υποστήριξης, ή πώς είναι δυνατόν ένα θεωρούμενο αδύναμο άτομο να προσφέρει βοήθεια και όχι μόνο να την ζητά. Μοιάζει σαν έναν βαρκάρη σε άγνωστα νερά. Όμως το ταξίδι συνεχίζεται, και η αρχική απορία του κάθε νέου μέλους δίνει τη θέση της στην βεβαιότητα ότι κι αν είναι άγνωστα τα νερά, το ταξίδι μπορεί να είναι ανακουφιστικό. Όποια κι αν είναι η κινητική δυσκολία, υπάρχει πάντα κάποιος τρόπος να κρατήσεις το κουπί.